جستجو

• ایجاد حساب ورود

غلامعلی فریور 1 زبانابزارها

• از ویکی‌پدیا، دانشنامه? آزادغلامعلی فریور

وزیر صنایع و معادن ایران
دوره مسئولیت1340 - 1341پادشاه محمدرضا شاه پهلوی
نخست‌وزیر علی امینی
سفیر ایران در سوئیس
دوره مسئولیتتیر 1358 - آذر 1359نماینده مجلس شورای ملی
دوره مسئولیت16 اسفند 1322 - 21 اسفند 1324حوزه انتخاباتی تهران (دوره هجدهم)
اطلاعات شخصیزاده غلامعلی فریور تهرانی[1]
ح. 1284_1285بندر انزلی، ایران
حزب سیاسی

• حزب ایران (1322-1325) حزب همرهان (1320-1322)

محل تحصیلدانشگاه پاریس
پیشه مهندسغلامعلی فریور (زاده 1284 خورشیدی انزلی) مهندس، استاد دانشگاه و از دولتمردان و سیاستمداران ملی‌گرای ایرانی و نخستین سفیر جمهوری اسلامی در سوئیس بود. فریور از پایه‌گذاران حزب ایران بود و نقش او در ائتلاف میان این حزب با حزب توده او را تا پایان عمر، آماج انتقاد کرد.تولد و تحصیلات[ویرایش]فریور در سال 1284 [2] یا 1285 در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد. تحصیلات متوسطه را در انستیتو پلی تکنیک تهران انجام داد و شاگرد اول دوره متوسطه در سطح کشور شد و جزء نخستین دانشجویان اعزامی به خارج از کشور رفت. در اروپا به تحصیل در رشته‌های ماشین آلات مکانیکی و کشاورزی در آلمان و فرانسه پرداخت و در رشته کشاورزی از دانشگاه گرنوبل آلپز فارغ‌التحصیل شد.[3]ورود به خدمات دولتی[ویرایش]پس از پایان تحصیلات دانشگاهی در فرانسه و بازگشت به ایران به عضویت در هیئت علمی دانشکده? فنی دانشگاه تهران درآمد و همزمان نیز دروزارت وزارت پیشه و هنر و بازرگانیاستخدام شد. پس از مدتی به ریاست برق تهران و ریاست کل معادن منصوب شد. مهندس فریور همچنین نمایندگی خریدهای خارجی کشور سوییس برای وزارت صنایع و بازرگانی را در برخی از ماموریت‌ها بر عهده داشت.[3]انجمن مهندسین[ویرایش]فریور در سال 1321 به همراه احمد زیرک‌زاده، کاظم حسیبی، حسین مکی، نظام‌الدین موحد، مرتضی مصور رحمانی، عبدالحمید زنگنه، علیقلی بیانی، امیر پایور، محسن عطایی، شمس‌الدین جزایری کمال‌الدین جناب، احمد زنگنه، صادق رضازاده شفق، ارسلان خلعتبری انجمن مهندسین را پایه‌گذاری کرد[4] در انتخابات سال بعد، این انجمن توانست فریور را به نمایندگی تهران روانه مجلس کند (دوره چهاردهم).فریور از پایه‌گذاران حزب ایران و یکی از پنج نماینده این حزب در مجلس بود. او در ائتلاف حزب ایران با حزب توده نقش داشت [5] که همین موضوع باعث شد تا پایان عمر آماج انتقاد قرار گیرد.استیضاح ساعد[ویرایش]در اوائل مجلس در اردیبهشت 1323 فریور محمد ساعد نخست‌وزیر و و وزیر کشورش عبدالحسین هژیر را استیضاح کشید که رضا افشار را استاندار اصفهان کرده‌ بودند، آن هم در حالی که او به حکم دیوان عالی کشور، محکوم به انفصال ابدی از خدمات دولتی بود. افشار در پی شورش کارگران در اصفهان به آن استان فرستاد شده و توانسته بود شورش را فرو بخواباند. ساعد نیز همین موفقیت را دفاع خود کرد و شیخ اسدالله ممقانی وزیر دادگستری‌اش به استدلال حقوقی در دفاع از تصمیم او پرداخت. [6]جلسه استیضاح ساعد در مجلس جنجالی شد و هنگام رأی اعتماد به دولت عده‌ای از نمایندگان از جلسه خارج شدند و نشست را از رسمیت انداختنند.[6] رأی گیری به جلسه بعد موکول شد و سرانجام تنها هشت نمایندده حزب توده بودند که به دولت ساعد رأی اعتماد ندادند.[7]نمایندگی تجاری ایران در آلمان غربی[ویرایش]مهندس فریور در دوران دولت مصدق به عنوان نماینده تجاری ایران به آلمان غربی فرستاده شد و پس از کودتای 28 مرداد 1332 همچنان به کار خود ادامه داد تا اینکه در آذر 1333 رضا افشار که نماینده تبریز در مجلس شورای ملی شده بود و فریور ده سال پیشتر، نخست‌وزیر را به دلیل استاندار کردن او به استیضاح کشیده بود، به ادامه حضور فریور در این شغل اعتراض کرد، او را«خط لیزون (ارتباط) بین بلشویکهای موجود» در آلمان با «بلشویکهای پشت پرده آهنین» وصف کرد و از وزیر اقتصاد ملی پرسید: «چرا به یک عنصر بی وطن و بی علاقه و به یک عامل مؤثر بلشویزم کار رجوع می‌کنیم؟ ... این ادم فطرتاً جاسوس است، خواه برای انگلیس، خواه برای روس».[8]فریور پس از بازگشت به ایران، به کار دانشگاهی پرداخت تا اینکه در سال 1340 به عنوان وزیر صنایع و معادن وارد کابینه علی امینی شد. او مدتی نیز رئیس هیئت مدیره بانک رهن ایران و مشاور وزارت بازرگانی بود. سپس به دنبال تأسیس ذوب آهن در ایران به اروپا رفت و سالها در این مسوولیت باقی ماند. هنگام انقلاب در سوئیس ساکن بود و پس از انقلاب به مدت نوزده ماه (تیر1358- دی 1359) سفارت ایران را در سوئیس به عهده داشت..