بسمالله الرحمن الرحیم-چرااز امام حسین علیه السلامهرگز جدا نمیشویم-دید گاه امام حسین علیه السلام بعنوان یک امام که دربلندای بی کرانه یک حس وشعورباشکوه وپرعظمت که هستی ظرفیت گنجایش انرا نداردبه بشریت بخشید—شناخت وتبین این حماسه که ریشه اش درعرش برین است درحد باشکوه وعظمت اش کاری بس سنگین وتوان فرسا است یک نقشیکه فراتر از تصور ودرک انسانی است که شاهکار میسازد وهیچ ادبیات وزبانی نمیتواند بیان وترجمان تشریح وتوصیف ان باشد شاید شعر بهتر از نثر بتواندبهتر به ان دیدگاه نزدیک تر شود برای بیان ان ازتمام هنرها بایداستمداد گرفت وچون یک شوالیه با موانعی که در راه است جنگید ودر تاریخ بشریت بی همتا است. ودرهیچ تاریخی دیده نشده است در تواریخ حادثه هائی که رقت قلب ودلسوزی وهم دردی واظهارتاسف رابوجود اورد هست ودر باره انان هم نکته سنجی شده است وبرای مدتی هم شهرتی وپیامی هم داشته است ولی به تدریج کمرنگ شده است ونامی ازانان باقی مانده است حتی درتاترهای تراژدیک انسانی که روح خلاق انان را ساخته است جنین حادثهای وجود ندارد وبی همتا است وهیچکدام قابل مقایسه با حادثه عاشورا نیستند ودر حدیک جنایت باقی مانده اند ولی عاشورا هستی را پوشش میدهد وجلوتر اززمان حرکت میکند در هستی وباهستی حضور دارد شعری که شکوه خلقت انسان را بیان میکند ونمودار میسازدهرگام امام را باید با مقیاس عرشی سنجید- وشاهکارهای بشری در باره اش مداوم یافته هایاشان به شاهکارهای بالاتر هدیه میکنند ومیباست این انسانها برای این کار ساخته شده باشند مردان وزنانی که بسیار کمیاب هستند از درون عاشورا باید امام حسین علیه السلام را شناخت این حادثه است که حس وحال وشخصیت امام را برای ماتبین میکند هرچه از امام حسین علیه السلام بدانیم از عاشورا دور نیست عاشورا خودر ا وارد زیانها وادبیات ملتها کرد نه دستورات حکمرانان ودر صدر ادبیات انان قرار گرفت وخوداش خوداشرا معرفی کرد واوای خویش را بگوش تاریخ وملتها رساند