بسم الله الرحمن الرحیم-بخش چهارم-نیم نگاهی به مقاله جناب هدیل عبدلالهادی  دختران فقیر که در انظار عممومی  گدائی میکنند یک لباس قابل قبولی بپوشند وخوب است که از برادران اصفهانی یاد بگیرنند بسای هن کنند واشیائی کوچک وار زان مانندقلم ودفتر  ومانند ان بفروشند –  ادامه مقاله- شخصیت ملی  نباید به اسانی وسهل انگاری بوسیله نمایشات غیر مطلوب  لکه دار شودتشخیص وارزیابی مجدد در مسولیت های سنگین وسخت مانند هزینه کردن برای لباس ملی قابل قبول خصوص برای فقر ادولت میبایست که لباس قابل قبول راتهیه کند بخصوص برای ان فقرائی که قدرت تهیه کردنش را ندارند ومکان  ند-نزدیک  ایستگاه هی  دوگانه  اتوبوس ها میتواند جای مناسب وقراردادی ان باشد- به هرحال یکی از راه حل هائیکه فقر را بهبودی در جامعه بورکراسی مصر رسیدن به مرحله است که لباس روپوش ویا بالا پوش مناسبی قابل دست رس باشد وانرا باید اجباری کرد وچنین مسئلهای ممکن است سالها طول بکشد- ونیازمند یک پرداخت موقتی رشوه؟؟!! به بورکتیکهای خرده پا پرداخت شود!! خیلی امریکائی شد ایشانبه نظر میرسد دورگه مصری وامریکائی هستند که در امریکا حقوق خواندند واز قوانین اسلامی جز اندکی نیمدانند شاید منظور ایشان دادن یارانه به فروشندههای جز هستند تا کالاارزان تر بدست افراد مستمند برسد هم از زکات- خمس –انفال انفاق – باج وخراج میشود هزینه کرد