بسم الله الرحمن الرحیم-برگرفته از سایت شیعه نیوز-راه گشایش نعمتها-قرآن؛ هدایتگر انسان
با توجه به اینکه هدف از خلقت انسان، تقرب به‌سوی خدا و رسیدن به سعادت است، قرآن از لحاظ موضوع، شریف‌ترین موضوع را دارد. رساندن بشر به اوج قله‌های اخلاق، انسانیت و درنهایت خوشبختی در دنیا و آخرت، رسالت این کتاب آسمانی است.
اگرچه قرآن کریم کلام خدای حکیم است و حقیقت این کلام برای ما ناشناخته است، امّا با توجه به هدف از نزول آن‌که هدایت انسان‌هاست، این حقیقت نورانی آن‌قدر تنزل پیداکرده که به‌صورت آیاتی از جنس کلمات قابل‌خواندن و شنیدن برای بشر درآمده است. البته باید توجه داشت که تمام محتوای همه آیات قرآن برای همه انسان‌ها قابل‌فهم و دسترسی نیست و در بهره‌گیری کامل از آن باید در محضر مفسران اصلی قرآن یعنی پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و ائمه معصوم علیهم‌السلام حاضر شد و بهره برد.
قرآن مسیر اصلی رشد و سعادت انسان را روشن ساخته و باید هر شخص برای رسیدن به سعادت و ساخت جامعه اسلامی و همچنین در جهت رفع کاستی‌ها و پیشرفت، سمت‌وسوی قرآنی بگیرد. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: «اُخْبِرُکُمْ عَنْه: اَلا اِنَّ فیهِ عِلْمَ ما یَأتی وَ الْحَدیثَ عَنِ الْماضی وَ دَواءَ دائِکُمْ وَ نَظْمَ بَیْنِکُم »؛[1] «من شما را از قرآن آگاه می‌کنم. بدانید علم گذشته و آینده و درمان درد شما و راه نظم و سامان امورتان در قرآن است».
سرنخ قرآنی؛ سعادت و نزول برکات
به‌عنوان نمونه به یکی از راهکارهای قرآنی در زمینه سعادت فردی و اجتماعی به ویژه در عرصه اقتصادی اشاره می‌کنیم. قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لَوْ اَنّ اَهْلَ القُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیهِمْ بَرَکات مِنَ السَّماءِ والاْرضِ ...»؛[2] «و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و پرهیزکاری پیشه می‌کردند، یقیناً [درهایِ] برکاتی از آسمان و زمین را بر آنان می‌گشودیم».
خداوند در این آیه به وضوح نزول برکات از آسمان و زمین که سبب گشایش در زندگی مؤمنان و رفع تنگناهای اقتصادی و نزول نعمت می‌شود را در گرو ایمان و تقوا می‌داند. اگر مردم به خداوند ایمان بیاورند و این ایمان در جامعه نمود پیدا کند، خداوند وعده داده که برکات از آسمان و زمین نازل می‌شود. برکات شامل باران رحمت، رفع بلا، نزول نعمت و حل مشکلات می‌شود.
قرآن بهترین کتاب ممکن در عالم است که خداوند متعال برای سعادت بشر فرستاده و بایسته و شایسته است که بشریت خواندن و تدبر در آن را سرلوحه کار خود قرار دهند.
پی‌نوشت:
[1]. نهج‌البلاغه، خطبه 158.
[2]. سوره اعراف، آیه 96.
