بسم الله الرحمن الرحیم-نظریات- شخصی است-گریه گردن برای امام حسین- علیه السلام ایا ثواب داردامام صادق(ع) فرموده است کسی که یادی از حضرت حسین بن علی (ع) نزدش بشود و از چشمش به مقدار بال مگسی اشک خارج شود، اجر او بر خداست و حق‌تعالی به کمتر از بهشت برای او راضی نیست.

به گزارش مشرق، انسان در طول زندگی خود از بدو تولد تا پایان حیات خویش همانگونه که نیاز به خنده و شادی دارد، نیاز مبرم به گریستن و اشک ریختن دارد تا به احساسات خود و نیازهای روحی و معنوی خویش بازتاب بدهد، دو نیاز مهمی که برای سلامت جسم و روانمان هرگز نمی‌توانیم آنها را نادیده بگیریم.روانشناسان ودکتر درغرب میگویند حادثه اگر سخت بود ممکن است عضلات تنفسی قفل شود واگر زودبازنشود فرد ممکن است سکته-مغزی یا قلبی کند فرد را یاکتک بزنید ویاسرانگشتش سوز در مورد تأثیرات گریستن و جنبه‌های مثبت و منفی آن یافته‌های قابل اعتنایی وجود دارد. گریستن به‌عنوان یک رویداد رفتاری تحت تنظیم و کنترل دستگاه‌های سمپاتیک و پاراسمپاتیک صورت می‌گیرد. گریه در عین حال که با تسهیل بهبودی فرد نقشی تعادل آفرین ایفا می‌کند، حالت برانگیختگی اجتنابی بالایی به‌وجود می‌آورد که موجب انگیزش رفتارهایی می‌شود که به گریستن خاتمه می‌دهند. به عبارت دیگر همراه گریه آمیزه‌ای از احساسات و حالات مثبت و منفی تجربه می‌شود. پژوهش‌های آزمایشگاهی اثرات فیزیکی گریستن را روشن کرده است‌. گریه با آهسته‌تر کردن تنفس اثرات آرام بخش دارد ولی تعریق و افزایش ضربان قلب همراه گریه مشابه تجارب ناخوشایند ناشی از استرس، تهییج وبرانگیختگی است امّا جالب است که این اثرات منفی زود گذرند و تأثیرات جسمانی آرام‌کننده دیرپاتر هستند و بیشتر طول می‌کشند. اژه «بُکاء» در قرآن نیامده است، اما کلمات هم‌ریشه با آن هفت بار به کار رفته‌اند از این میان دو آیه در وصف هدایت یافتگانی است که به هنگام تلاوت آیات الهی برآنان، خاشعانه می‌گریند. در قرآن دوبار نیز لبریز شدن چشم از اشک (تَفیض مِن الدَّمْع) به کار رفته که یک مورد آن در وصف و تمجید برخی کشیشان و راهبان مسیحی، به هنگام شنیدن آیات قرآنی، است. همچنین واژه‌های تضرع، حزن و کلمات هم‌ریشه با آن‌ها مکرر در قرآن به کار رفته است. از نظر قرآن، گریستن از خوف خداوند و با تضرع به درگاه او روی آوردن امری پسندیده است. گریستن در موقع تلاوت قرآن نیز مستحب دانسته شده و در روایات توصیه شده است. از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل شده است که قرآن را با گریه تلاوت کنید، و اگر به گریه نمی‌افتید حال گریه به خود بگیرید. ن بزنید-

گفته می‌شود کسانی که از سلامت روانی برخوردارند خنده و گریه آنها در زمان و مکان مناسب اتفاق می‌افتد و کسانی که قادر به خندیدن و یا گریستن در شرایط و موقعیت‌های مناسب نیستند دچار نوعی افسردگی و یا اختلال در بعد روانی هستند که باید از طریق تصحیح عادت‌های غلط و طی کردن دوره‌های روان درمانی لازم، خود را به سطح طبیعی برسانند. اژه «بُکاء» در قرآن نیامده است، اما کلمات هم‌ریشه با آن هفت بار به کار     رفته‌اند از این میان دو آیه در وصف هدایت یافتگانی است که به هنگام تلاوت  آیات الهی برآنان، خاشعانه می‌گریند. در قرآن دوبار نیز لبریز شدن چشم ازاشک (تَفیض مِن الدَّمْع) به کار رفته که یک مورد آن در وصف و تمجید برخیکشیشان و راهبان مسیحی، به هنگام شنیدن آیات قرآنی، است. همچنین واژه‌هایتضرع، حزن و کلمات هم‌ریشه با آن‌ها مکرر در قرآن به کار رفته است. از نظرقرآن، گریستن از خوف خداوند و با تضرع به درگاه او روی آوردن امری پسندیدهاست. گریستن در موقع تلاوت قرآن نیز مستحب دانسته شده و در روایات توصیهشده است. از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل شده است که قرآن را باگریه تلاوت کنید، و اگر به گریه نمی‌افتید حال گریه به خود بگیرید. توانایی بر گریستن فضیلتی خاص شمرده می‌شد و نشانه‌ای از شوق دینی و تفضّل الهی بود: «نه هر طالب تواند اشک ریزی». گفته می‌شود گریستن خاشعانه توفیقی از جانب خداوند است نیز ازثابت بُنانی نقل شده است: در چشمی که نگرید خیری نیست. در روایت است که حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در دعا از خداوند می‌خواست که او را چشمانی گریان عطا کند تا با ریزش اشک قلب صاف گردد «اللهم ارزقنی عینین هطّالتَینِ تشفیانِ القلب بذرف الدمع من خشیتک»،.و به همین مناسبت، حدیث «تَباکی» نزد همگان حدیث صحیحی به شمار آمده است: «بگریید، وگرنه به گریستن تظاهر کنید» (ابکوا فان لم تبکوا فَتباکوا). سابقه حدیث تباکی احتمالاً به قول اسحاق نینوایی باز می‌گردد که گفت: «اگر در دلت اندوهی نیست لااقل چهره‌ات را با غبار غم بپوشان.»-خداوندمنان به دشمنان خود میگوید وقتیکهمردند نه زمین ونه اسمان برانها نمیگرید- یعنی اهل زمین واهل اسمان پس گریه نشان ارزش فرد است- چه کس بالاترا بدون تردید یکی از مصیبت های جانسوز و فراموش نشدنی در تاریخ اسلام، حادثه جان گداز عاشورا و کربلاست. به طوری که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ بارها درباره این حادثه سخن فرموده و ضمن پیشگویی‌هایی از چگونگی وقوع آن، بر شهادت مظلومانه فرزندشان امام حسین ـ علیه السّلام ـ اشک ریخته‌اند.

در این فصل نگاهی خواهیم داشت به سیره آن حضرت درباره حادثه کربلا به نقل از منابع معتبر اسلامی ز پیامر اکرم صلواته الله علیه واله والسلم وائمه اظهارعلیهم السلام-حضرت رسول اکرم صلواته الله علیه والسلم برای عموی خود حضرت حمزه سید الشهدا رحمت الله علیه گریان شدند وفرمودندبرای ایشان روضهخوانی شودودر روضه ایشان شرکت کردند پس روضه خوانی وگریان بودند درست بوده است حضرت زهرا علیه السلام مکرر به کوه احد میرفتند وبرای حضرت حمزه سیدالشهدا علیه السلام گریان بودند- وبرای پدر بزرگوارارشان بسیار گریان بودند—میدانیم تنها حضرت فاطمه سلام اله علیها خطاب امد که خداوندمنان از ایشان راضی است این خطاب بالاترین درجه لطف الهی است از بهشت بالاتر است اقاین سنی مداوم نفرمائید مومنین بهبهشت عدن میرونند بهشت عدن مخصوص چهارده معصوم علیهم السلام است-کههرکس انراببییند اگر مرگ بود بلافصله سنگکوب کرده بود ودیگربهشت لذتی برای اونداشت—حضرت یعقوب علیه السلام برای حضر یوسف علیه بقدری گریه کرد چشمانش کورشد درانجیل میگوید مدتی حضرت عیسی علیه السلام بامادر گرامی اش ویک دوست اش به کوه لبنان رفتندپسا ز   تبیلغ حضرتمریم علیها لسلام الله بعلت کهولت و ناتوانی پائین ماندند- حضرت مسیح علیه السلام ودوست اش به بالای کوه رفتند وچهل شبانه روز خداوندمنان را عبادت کردند وپس بهپایئین کوهامدند ومتوجه شدن حضرت مریم سلام الله علیها فوت کرده است ایشان بشدت شوکه شدند وگریان شدند وپیراهن چاک زدند وگفتند من دیگر عمری نمیخواهم وخواستندباسنگ برسر زنند دوست اش خیلی تعجب کردکه رسولی چون شما بعیداست ودرضمن اگر رحلت کنید مردم منرا مقصر میدانند وتاحدی حضرت عیسی علیه السلام ارام شد زمانی که حضرت یحیی السلام به شهادت رسید ومردم متوجه شدندمدت های زیادی –گریان بودند وکاخ را برسراش خراب کردند-حضرت ادم علیه والسلام وحضرت حوا علیها السلام چندین قرن برای شهادت حضرت هابیل گریان بودند و تاخداوندمنان حضرت شیث رابه انهاداد درشهاد امام حسین علیه السلام کل بهشت سیاه پوش شد وحوری ها بهصورت لطمه زدندیعنی سیلی که صورت ریاسرخ میکند ویا مجروح میکند وگریان بودند مطلب زیاداست اما گریه نکردنکار یهود است که یک روز صد پیامبر صلواته اللهعلیهم اجمعین همگی بازار بستند وکارهارا رها کردند واین صدانبیای اعظام علیهم اجمعین در یک اخوری   دست بسته رها کردند وعلوفع خشک را اتش زدن ودرب را بسیتن وسپی سقف رابرسرانها خراب کردند مومنین شروع به گریه کردندگفتن حق گریه کردن ندارید وگرنه یااخراج میشوید ویا کتک میخورید-انها بایدمطیع دستورات مامیبودند وچون اطاعت نکردن حکم انها کشات است ابوسفیان ریشه یهودی دارد و ایشلن برای کسانی درجنگ کشته شدن گریه کردند قدغن کردند وهرکسی گریه میگردکتک میخویرد وپول قابل ملاحظه ازاو میگرفتند وبعدا این بدعت که برای شهیدان وشخصیت وفامیل گریه نکنید احادیثی را جعل کردند خداوندمنان میفرماید من حالت گریه میاورم ومچنین حالت خنده را پس نمیتواد امری بد باشد بلکه امری مبارک است وحضرت داوود علیه السلام بخاطریک قضاوت عجولانه که مورد خطاب الهی واقع شد سال هاگریان بود-مخالفت باامر الهی است -حضرت علی علیه السلام- زمانی که پیامبر اکرم صلواته الله علیه السلام به حضرت علی علیه السلامفرمودند منرا راست کنید ومن به سینه شماتکیه بدهم – درب زدندحضرت فاطمه علیها السلام دم درب رفتد جوانی خوشرو را دیدند فرمودنداجازه میدهید که من وارد شوم وجویای حال پیامبر اکرم صلواته الله علیه واله والسلم شود حضرت فاطمه الهعلیها فرمودن حال پدرمن خوب نیست ایشان گفتندمن میروم چند دقیقم یایم ودرب را بستند پیامبر اکرم صلواته لله علیه واله والسلم فرمودند فاطمه جان درب راباز کن واجازه بده بیاید این کسی است خانه های را خالیمیکند وتعاریفی کردند حضرت فاطمه سلام علیها بیهوشن وگریان شدند ودرب راباز گذاشتن ایشان مودب بود وپساخرین نصایح پیامبر اکرم صلواته الخعلیه که بصورت سری برای خاندان خود کرد-ب چندلحظه قبل حضرت جبرائیل علیه السلام نازل شدهبود وپیامبراکرم فرمودند برادرم جبرائیل درزمان سخت منرا رهاکرد- ایشانماداشتیم بهشت راترئین میکردیم ایشان فرمودندمن ناراحت امت خودم هستم حضرت جبرائل علیه السلام فرمودندکه الساعه بهعرشمیروم وپیام شمارابه خداوندمنان میرسانم- ورفت سریع بازگشت فرمودند خادون جل وجلاله الشریف فرموده است بقدری که بخواهی من میبخشم-پیامبراکرم صلواته الله علیه والسلام-حال راضی شدم حضرت عزرائیل علیه السلام کارت را شروع کن وجاب اس که روح حضرت صلواته اله علیه السلامخارج میشد علی علیه السلام میدیدحضرت رسول یک سولفه کردن خون از دهان بیرون امد که نشانه مسموم بودن است حضرت علی علیه السلام چون تمام بدن رسول اکرم صلواته الهعلیه واله والسلم طاهراست ان خون به سینه وصورت خودزدندکه چهره سفیدشده ایشان رامتوجه نشوند وبیهوششد ویک دفعه روح پیامرکرم صلواته الله علیه واله والسلم زنده درمقابلخوددیدن وبه ایشان گفتندهرچیز خاصی راخواستی ازمن بپرس تاایشان سرش گرم شود واسراری عظیم پرسیدندوگریان شدند-