بسم الله الرحمن الرحیم-نظریات شخصی است-شعری از علامه الدهر حضرت ایت الله جناب اقای محمد حسین طبا طبائی رحمت الله علیه-

مهر خوبان دل و دین از همه بی پـروا بُـرد

                                    رخ شطـرنج نـبرد آنـچه رخ زیـبا بـرد

تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت

                                       از سمک تا به سهایش کشش لیلی برد

من به سرچشمه خورشید نه به خود بردم راه

              ذره ای بـودم و مـهر تـو مـرا بـالا بـرد

من خس و بی سرو پایم که به سیل افتادم

                                   او کـه می رفت مرا هم به دل دریـا بـرد

خم ابـروی تو بود و کـف مینـوی تو بـود

                                 که به یک جلوه ز من نام و نشان یکجا برد

خودت آموختیم مهر و خودت سوختیم

                                 با بـرافروخـته رویی کـه قـرار از مـا برد

همـه یـاران به سر راه تـو بـودیم ولـی

                                 خم ابـروی تو مرا دیـد و ز من یغـما بـرد

همه دلباخته بودیم و هراسان که غمت

                                        همه را پشت سر انداخت، مرا تنها برد