قسمت دوم-وازدادن فتوا هیچگونه9 ترسی نداشت مگر انکه تودهجاهل راخوش نیاید وزیر اب اقا رابزنند ودوستان حضرت علی علیه السلامخدمت ایشان رسیدند که هرفتوائی که مایل هستی ولی مردماندر انتخاب فتوا ازادبگذار- ایشان فرمودند نقشه شما این است که من میتوانم مانند رسول الله صلواتالله علیه واله والسلم امت واحدخ ایجاد واداره کنم واین امر رانشان خواهم داد بنظرمن دومانفیست نشان نفاق است ونشان شکست است من با زورهم که شده همدرجاده ای که تشخیص دادم خواهم برد ودرضمن زیراب منراخواهندزد- نفر سوم منافق درجه اولکه چون منصور دوانقی مداوممردم به تبعیت از رسول اکرم صلواته الله علیه وگوش بفرمان ایشان بودنددعوت میکرد ودرمنازعالت شرکت نتمیکرد و.طرفدارعلی علیع السشلام واهلبیت مکرم رسول اکرم صلواته الله علیه واله والسلم فرمود وبه جائی رسید کهنمیشد به ایشان گفت بالای چشم شماابرو است وبه راحتی دستور زندانی کردن وکشتن وبرای مدام العمر درسیاه چال انداختن داد ومذهب رافقط برای امویان میخواست بگذریم اینک مقاله":گروه «حماسه و مقاومت» خبرگزاری فارس- تاپیش از صدور فتوای تاریخی میرزای شیرازی بزرگ (ره) و تحریم تنباکو، زعمای شیعه، مُلهَم از دست لطف و عنایت خداوند همّ و غمشان بر پرورش یافتن طفل نو پایِ نهضت شیعیِ محروم از وجود ظاهریِ امام معصوم(ع)، در عصر غیبت کبری، و مصون و محفوظ نگه داشتن این حقیقت از آفت ها و زد و خوردها، متمرکز بود تا تشیع معصوم به مرز بلوغ فکری و جمعیتی و عملیاتی برسد. ابراز نگرانی و حتی گریستن میرزای بزرگ بعد از صدور فتوای تحریم تنباکو مبنی بر کشف و آشکار شدن نقطه‌ی قوت اسلام و تشیع نیز ناظر بر همین معنا بوده است.

بعد از آن نیز و در اعصار بعدی، باز هم پوشیده نگه داشتن و تحفظّ جامعه‌ی شیعی از درگیری‌ها و گرفتاری‌ها وجهه‌‌ی همّت علما و زعمای وقت شیعه بوده است، عملکرد بزرگانی چون مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری (ره) و حضرت آیت الله العظمی بروجردی (ره) در نوع برخورد با طواغیتی چون رضا پهلوی قلدر و محمدرضای پهلوی که کمر به هدم اسلام و حوزه‌ی علمیِ شیعه و یا حداقل استحاله و انحراف آن بسته بودند نیز در همین راستا برآورد می گردد و البته که این امر نشان از آن دارد که خط رهبری و هدایت تشیع در تمام طول تاریخ از مرکز عصمت و ولایت کلیه ی الهیه که همانا وجود امام معصومِ حیّ و حاضر و ناظر است، کنترل شده است.

تا اینکه با سپری شدن ایام، زمان رسیدن این حقیقت نورانی به دوران شکوفایی و آمادگی جهت ورود مستقیم به صحنه های اداره جامعه و قابلیت پنجه در پنجه شدن با سران طواغیت و استکبار فرا رسید.