من گل آفتاب گردانم

غیر سیمای آسمانی تو

دست در آسمان و پا در خاک

ای تو آغاز و ای تو انجامم

جز تو یاری دگر نمی خواهم

گر نبینم تو را، نمی رویم

عطش من گواه آتش توست

میهمان سرای هر که شوم

تو گل و دشت و نور و بارانی

از رخت روی برنگردانم

قبله دیگری نمی دانم

پای کوبانم و سرافشانم

ای تو پیدا و ای تو پنهانم

جز تو نامی دگر نمی خوانم

گر نبینی مرا، نمی مانم

جرعه آتشی بنوشانم

به سراپرده تو مهمانم

من گل دشت نوربارانم