بسم الله الرحمن الرحیم-کربلا-زندانی که درب وقفل هاراشکسته است به نمایش میگذارد-قفسی که پرندهدرحال خروج از قفس است-گل پژمرده ای که به اواکسیژن واب میرسد-خانه ای ویران که در اشک غرق شده است-چهره ای ازمه پاره ایکه خونین است ودل رابیتشرمیبرد- زنگ هائی که بدون صدا مینوزاند-ترانه ای که زجاده ایکه به تبعید رفته است میخواند-احساسی که مستی را از سر میبرد وانسان را از خواب وخوراک بازمیدارد-مسجدی تمام سنگفرش های ان تورابه سمت خود دعوت میکند وهرکه انجا است شخصتیی بزرگ است-کتبیه ای مکه ومدینه وکوفه دران نصب استفصاحت وبلاغت کلمات الهی درانجه چون گل های زیبا شکفته است-وحی درانجامقیم است در عجین کلمات واشک سرخوشی ملکوتی فضای روح را مملو میسازد-هم جا یاس کبریائی راتورا به سمت خودمیخوانتد-کلمات سرخ که جایگاه سبز را نشانه رفته است ان جاست که خون رشد میکند ودرحمی که از قران تغذیه میکند انسان را|پرورش میدهد-تودرانجا یکفردنیستی یک قبیله ای- یک امتیانجا است که خلاقیتیجدید هویدا میشود وظهور وبرزو شگفت دارد-جایگاه موعود ومدام محل بازگشت انسانها است-جایگاهی که شعر به اوج میرسد وانسان به ماورای ابرها صعود میکند-انجا کتاب خواندنی است-کتاب افرینش کهدرتئلدی جدیدچون طفلان بایداموخت- بارگاه ای که ناپلئون ان شکوه را ندارد ومکان قدسی که واتیکان ندارد-جایگاه بیداری وجایگاه خوش امد گفتن به انسان جدید است