بسم الله الرحمن الرحیم-نگرشی به بحران انسانها- امروزه غرب ان مدنیه فاضله بهشتی روی زمین نیست فقط حق دارد بگوید تا این حد به پیشرفتهای مثبت رسیدهام ونقاط ضعف خوداش راهم بیان کند تابزرگان عالم راه نجات رابه ایشان نشان دهند- سالها است که بحرانهای انسانها موردتوجه واقع شده است وکنفرانس های بین المللی دراین باره تشکیل میشود که یکی از انها کنفراسی است که در دوازده اکتبر سال و2001 در شهر – توکیو- ژاپن تشکیل شدکه توسط جناب دیان- دومنوسکی خلاصه شده است که بالهام از نظریات ایشان ایم مقوله به نگارش در میاید- که این شخصیت همراه اقایان تئو- کولبورن-جان پترسون میرز کتابی را تالیف کردن- بنام اینده دز دی شده ما- زمانی که یک بحران به مرزی میرسد که ایا انرا یک بحران دائمی شناخت ویا موقتیاست یک شناخت وانتخاب گیچ کننده رابوجود میاورد- مانند بحران الودگی فضا واین سئوال رامطح میکنند که چرا سه دهه ما هیچ کاری را نکردیم وفقط در ظرف سی روز فقط دو کنفرانس سران داشته ایم- ایا این امر مشکل را بر میگرداند؟ یک زمن است که مابا مشگل مواجه ودرگیر هستیم ومیدانیم که مشکل به سالهای طولانی کشیده نمیشود ویک زمانی است که ماهنوز درک دقیقی از مشکلی که باما مواجه شد و وچنگ ودندان مخرب خوداش رابه ما نشان داده است ومارا به چالش کشیده است ورشد فزاینده داردومیتواند تا قرن دیگر هم کشیده شود وماهنوز در شناخت واقعی ان به نتجه واقعی ان نرسیده ایم-غالبادر مانی که مشکلات درحال بوجود امدن است- هرکشوری نظریات خاص خود را دارا است-یک اتش نشان بهمحض انکه جائی اتش گرفت بلافاصله قصد خود رابران نقطه کانون میدهد ویاسازمانهای بهداشتی درمسائل حاد اقدامات گستردهای را بوجود میاورند ولی متاسفانه بعضی بحرانها راکه خود دولت ها انرابوجوداوردهاند ویا درا ن نفعی وجوددارد تاز مانیکه مجبورنشوند هیچگونه اقدامی انجام نمیدهند- مدتها مطرح بود که بمب شیمیائی مانند بمب اتمی اسلحه باز دارنده است ولی دیدیم که به میزان زیادی از ان استفاده شد-ادامه دارد