بسم الله الرحمن الرحیم-حبیب میبایست ببندد درمیقات احرام-از خویش رها تادوکمان فاصله با یار درمیدان-روز اشکارشدن راز سربمهر تاهستی بداند برود بکنار-اشک شوق وغم سنگین خنده برشیطان زده درنهان-لحظهای ناب که افشاش کند جان باز عشق راعیان از خود رهیده تا برهاند خلق را ازباطل خود رها-زمین کربلا مغموم پرغروراب خجل مغموم بیپ ناه- خورشیدجنون گرفته بیقرار هواتفیده پرخشم -نمهربان- ستارهبیرنگ ویران درشتاب- فرشتگان دراندیشه ومسحور نگران محبوب درخون ودرشدت ودرد فاصله با بایار دوکمان -حبیب درراه وصال شوق چون عسل وسر برباد این راحبیب به تماشا میگذاراد تایاد-تا ازخاک تیره بگذرند اوج گیرند تاعرش که درگاه اش بالا وبلند است- عشق نمایان دلبری بی انتها روح درسوختن راز اشکار- چون پروانه درشمع-پرانگیزه ومستان بی قرار
